Obyczajowy 2000

Pochodząca z arystokratycznej rodziny Róża od lat mieszka na emigracji w Paryżu. Po 1989 roku, gdy upadł Mur Berliński, odwiedza posiadłość swojego rodu. Na miejscu poznaje młodą dziewczynę Jolę, wnuczkę dawnego pracownika budynku, którą zaprasza do Paryża. Po powrocie Róża wraz z Jolą postanawiają odnaleźć zaginiony skarb zakopany przed końcem II wojny światowej.

Historia trojga ludzi i ich skomplikowanych relacji uczuciowych. Pewien trzydziestolatek mieszka wraz z matką w ubogiej dzielnicy dużego miasta. Ona ma kłopoty ze znalezieniem pracy, on nie umie odnaleźć się we współczesnych realiach. W pewnym momencie w ich życiu wkracza prawdziwy dramat – nagła choroba matki burzy dotychczasowe życie syna. Nie umie on zmierzyć się z tajemnicą śmierci. W jego życiu pojawia się kobieta, którą wykorzystuje w swojej grze z matką.

Utrzymana w klimacie hrabalowskiej prozy i stylistyce filmów lat 60. opowieść o ludziach z odchodzącej epoki, ich przyjaźni, lojalności, wyznawanych zasadach. Letni poranek w małym miasteczku. Henio Roszponka, murarz z trzydziestoletnim stażem, budzi się nazajutrz po swoich 50. urodzinach na ciężkim kacu. Miał koszmarny sen, śniło mu się, że bardzo spragniony wędrował przez pustynię. Zastanawia się, co ten sen może oznaczać, ale nic sensownego nie przychodzi mu do zmęczonej głowy. Czas go zresztą nagli: wraz ze swoim młodym pomocnikiem, Berbeciem, wybiera się na pogrzeb znajomej meliniarki, babki Stangreciak. Kiedy przybywają na miejsce, okazuje się, że uroczystość odbyła się poprzedniego dnia. Henio wspomina liczne "zasługi" meliniarki, jej dobre serce i przejścia z milicją.

35-letnia nauczycielka Mary nawiązuje romans z 13-letnim uczniem Vilim. Gdy sprawa wychodzi na jaw, kobieta będąca już wówczas w ciąży z nastolatkiem, zostaje oskarżona o molestowanie nieletnich. Nie wypełnia warunków, które stawia jej sędzia i trafia do więzienia.