Filmy afrykanin

Niegdyś dobrze prosperująca wioska w Senegalu z roku na rok upada. Starsi w wiosce są zmuszeni do sprzedaży majątku miasta, aby spłacić długi. Linguère (Ami Diakhate), była rezydentka i miejscowe piękno, teraz bardzo bogata, wraca do wioski. Tu się urodziła. Starsi mają nadzieję, że będzie dobroczyńcą wsi. Aby zachęcić ją do hojności, wyznaczają miejscowego sklepikarza, Dramaana (Mansour Diouf), jako burmistrza - który kiedyś ją poprosił i próbował namówić do pomocy. W rzeczywistości Linguère wróciła, chcąc dzielić się swoimi milionami ze wsią, ale tylko w zamian za odpowiednie działania ich mieszkańców.

"Ossos" dotyka tego, co jest nam bardzo znajome i rzeczy, które łatwo przywołać. Nawiązuje do Chaplina, do melodramatów z początków kina, chłopca z dzieckiem żyjących na ulicy, samochodów jeżdżących z niebezpieczną prędkością, bochenka chleba, prostytutki, dwóch lub trzech kuchni. I silnego pragnienia bycia blisko rzeczywistości, dokumentowania, bycia blisko ludzi niebędących aktorami, ludzi, którzy są bardzo podobni do tych, których portretują. W prawdziwym życiu chłopak był biednym ćpunem, a gosposia to gosposia. Jednak nawet przy pragnieniu nakręcenia swoistego dokumentu, film jest napędzany przez fikcję, która go de facto ratuje. Fikcja to zawsze drzwi, które pragniemy otworzyć lub zamknąć. To drzwi, dzięki którym wciąż zgadujemy.

Nadro, Frédéric Bruly Bouabré, portret mężczyzny, artysty, gawędziarza, filozofa. Ostatni mędrzec, który rozświetla swymi myślami ten mroczny koniec stulecia. Inscenizacja jego tajemniczego trybu tworzy wizje i namiętności, w których nadzieja jest absolutnym bohaterem. Spojrzenie filmowca na niezwykłego człowieka, który wyraża się poprzez rysunek, pismo, alfabet, legendy, baśnie w Afryce, która za jego pośrednictwem staje się nowoczesnym, tętniącym życiem kontynentem, skrzyżowaniem światów.