Filmy 1962

Hanshiro Tsugumo, kiedyś znakomity wojownik, po nastaniu pokoju w Japonii, stał się jednym z wielu bezrobotnych samurajów. Teraz, czując że się starzeje i że jego życie nie ma sensu, postanawia popełnić harakiri. Udaje się do siedziby jednego z wielkich klanów, aby tam dokonać ceremoniału, ponieważ chce umrzeć jak wojownik. Zanim jednak dokona dzieła, opowiada zasiadającym wokół niego samurajom pewną historię.

Reżyser Howard Hawks ponownie zaprosił na plan Johna Wayne’a, by tym razem stanął na czele zespołu doświadczonych myśliwych w Afryce. Tyle, że oni nie używają broni, jedynie mocnego sznura i kamery, by łowić zwierzęta do cyrków i ogrodów zoologicznych. To fascynujące zajęcie stawia człowieka oko w oko z dzikimi bestiami.

Philippe de Broca znany raczej z awanturniczych komedii tym razem zmierzył się z klasycznym filmem "płaszcza i szpady", ale zrobił go po swojemu. Nawet zatrudnienie do roli głównej Jeana-Paula Belmondo, kojarzonego raczej z francuską Nową Falą było pewnym złamaniem konwencji. Louis de Bourguignon (Jean-Paul Belmondo) jest osiemnastowiecznym członkiem gangu Malichota (Marcel Dalio), ale nie zgadza się z "etyczną" stroną działalności swoich kompanów. Postanawia założyć własną szajkę i okradać bogatych, rozdając jednocześnie biednym. Wkrótce staje się sławny jako Cartouche. Jest zakochany w pięknej Cygance Wenus (Claudia Cardinale), ale jednocześnie nie stroni od młodych arystokratek. Czy nie okaże się to dla niego zgubne?

Agent 007 James Bon (Sean Connery) zostaje wysłany na Jamajkę, by wyjaśnić tam zagadkę niespodziewanej śmierci jednego z agentów brytyjskiego wywiadu. Bond dowiaduje się, że ze sprawą zabójstwa jest powiązany genialny naukowiec – doktor No.

Oparta na faktach epopeja o heroicznych wyczynach T.E. Lawrence'a (Peter O'Toole), romantycznego bohatera, który jako oficer armii brytyjskiej wpłynął na losy Arabii. Podczas pierwszej wojny światowej służący na Bliskim Wschodzie Lawrence zdołał zjednoczyć zwaśnione plemiona Beduinów i utworzyć z nich partyzancką armię. Pod jego wodzą Arabowie odnieśli wiele wspaniałych zwycięstw i przepędzili Turków ze swojej ojczyzny. Po wejściu na ekrany w roku 1962 Lawrence z Arabii odniósł wielki sukces, zdobywając 7 Oscarów (najlepszy film, reżyseria, zdjęcia, montaż, scenografia, muzyka, dźwięk).

Adaptacja powieści Harper Lee. Miasteczko Maycomb w Alabamie. Atticus Finch jest prawnikiem, który broni młodego, czarnego mężczyznę Toma Robinsona, niesłusznie oskarżonego o gwałt na białej kobiecie. Chociaż wszyscy radzą Atticusowi, aby zostawił tą sprawę, Finch jest nieugięty i postanawia doprowadzić ją do końca. Film widzimy oczami córki prawnika, zwanej Scout, która musi się zmierzyć w trakcie procesu z wrogością mieszkańców miasteczka do niej i jej ojca.

Serial o sympatycznej rodzinie, żyjącej w przyszłości, której członkowie to George, jego żona Jane, oraz dwójka dzieci Judy i Erloy. Wraz z psem Astro i wierną robogosposią przeżywają mnóstwo przezabawnych perypetii.

Święty (Roger Moore), okrada opływających w dostatki kryminalistów. Przestępcy trafiają do więzienia, a Templar korzysta z bogactwa, które tamci wcześniej zgromadzili. Czarujący i inteligentny, z zimną krwią wychodzi z sytuacji kryzysowych. Często wdaje się w gorące romanse, jednak nigdy nie zapomina o swojej misji. Plany Świętego próbuje krzyżować inspektor Claude Eustace Teal, za każdym razem nieskutecznie, Templar bowiem, pełen uroku i charyzmy, znika z oczu ścigających go policjantów.

Film opowiada o dwóch siostrach Hudson – Jane i Blanche. Za młodu Jane była dziecięcą gwiazdą, której sławy zazdrościła jej siostra. Wiele lat później to Blanche stała się filmową gwiazdą, a o Jane zapomniano. Niestety, poprzez nieszczęśliwy zbieg okoliczności, Blanche zostaje przykuta do wózka inwalidzkiego, a Jane zostaje, by się nią opiekować. Po wielu latach te wciąż mieszkają razem, nienawidząc się nawzajem.

Mondo Cane można by tłumaczyć jako "Pieskie Życie". Z tym związkiem frazeologicznym kojarzy się zazwyczaj szarówa, pustka w portfelu i nieprzejednany wykidajło w gospodzie. Taki był słodko-gorzki film Charliego Chaplina pod tym właśnie tytułem. Trudno o większe nieporozumienie. Mondo Cane opowiada o życiu skundlonym, atawistycznym, sprowadzonym to najniższych instynktów – chuci, głodu i chęci przeżycia. Nakręcony w 1962 roku film, wprowadzony na ekrany jako dokument etnograficzny, to w istocie najczystsze kino eksploatacji. Wątpliwości cenzury budziły przede wszystkim sceny bezwzględnego uboju dziesiątek zwierząt, które w spazmach dogorywają na ekranie, oraz zarejestrowana w trakcie encierro – gonitwy byków i ludzi w Pampelunie – śmierć człowieka. Ironii całemu przedsięwzięciu dodaje jaskrawa kolorystyka, wynikająca z zastosowania w filmie Technicoloru.