Filmy szpital, rozmowa telefoniczna, deszcz

W swoim pierwszym filmie zrealizowanym w Korei Południowej Hirokazu Koreeda przygląda się fenomenowi, który idealnie wpisuje się w jego zainteresowanie tematyką rodzinnych zażyłości i społecznego odrzucenia – Baby Broker jest bowiem niemal siostrzaną historią dla Złodziejaszków. Tym razem w centrum opowieści znalazł się proceder, w ramach którego tytułowi brokerzy handlują niechcianymi noworodkami, tzw. „box babies”. Jak to jednak bywa u Koreedy, jego perspektywa daleka jest od jednoznacznej oceny. Kiedy w ręce mężczyzn trafia kolejne dziecko, reżyser zabiera nas w podróż przez koreański krajobraz w celu odnalezienia idealnej rodziny, a Baby Broker nieoczekiwanie staje się filmem drogi. Koreeda ponownie poddaje rewizji obraz rodzinnych więzów, zapraszając do spojrzenia na nie z czułością. Z przepełnionych magicznymi momentami scen emanuje niezwykłe ciepło, ale też wyłania się – potwierdzając inscenizacyjny kunszt japońskiego reżysera – nienachalne poczucie humoru, które po raz ostatni w japońskim kinie podobnie trafiało prosto w serce w Dzień dobry (1959) Yasujirô Ozu.

15-letnia Selma (Patience Munchenbach) dorasta między dwójką rodziców w separacji, Michalem (Guillaume Canet) i Élise (Laetitia Dosch). Na Francję spadają chmury kwaśnego i niszczycielskiego deszczu. W świecie, który wkrótce się zawali, ta podzielona rodzina będzie musiała się zjednoczyć, aby stawić czoła katastrofie klimatycznej i spróbować przed nią uciec.

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Akcja filmu skupia się na wielkim potentacie przemysłu tytoniowego, który chcąc zwiększyć zyski swojej firmy zatrudnia Nicka Naylora, znakomicie znającego się na swoim fachu rzecznika prasowego. Naylor zrobi wszystko, aby zadowolić swojego pracodawcę, ale wciąż chce być nieskazitelny w oczach 12-letniego syna.

Film na podstawie powieści W. Somerseta Maughama pt. "The Painted Veil". Opowiada historię lekarza i jego niewiernej żony, Kitty, którzy w latach 20-stych XX wieku przeprowadzają się do odległej chińskiej wsi, aby walczyć z epidemią cholery. Kitty przeżywa tam duchowe przebudzenie i ponownie zakochuje się w swoim mężu widząc jego poświęcenie dla pracy.

Groźny przestępca, Frank White (Christopher Walken), po długoletnim pobycie w więzieniu postanawia odzyskać wpływy. Buńczucznie zapowiada przejęcie kontroli nad całym handlem narkotykami w Nowym Jorku, grożąc usunięciem każdego, kto stanie mu na drodze. Wraz ze swym murzyńskim gangiem stopniowo eliminuje kolejnych przeciwników zręcznie wymykając się policji. Wspomagając finansowo podupadający szpital dziecięcy zjednuje sobie przychylność biedniejszej części społeczeństwa, a lokalna prasa bulwarowa kreuje go wręcz na bohatera. Na drodze do zdobycia pełni władzy staje jednak równie nieustępliwy detektyw Bishop.

W filmie Jestem na tak w roli głównej występuje Jim Carrey jako Carl Allen, człowiek, który bierze udział w programie samodoskonalenia, opartym na jednej prostej regule: mówić "tak" wszystkim i wszystkiemu. Z początku uwolnienie potęgi słowa tak w zdumiewający i niespodziewany sposób zmienia życie Carla, ale wkrótce odkrywa on, że otwarcie się na niezliczone możliwości może mieć i swoje złe strony.

Młody wybitny pianista po zerwaniu tournee po Europie ma do zwrócenia organizatorom ponad 300 tys. euro. Na swej drodze spotyka niezwykle barwną postać, emeryta, gracza na wyścigach konnych, próbującego bezskutecznie wygrać duże pieniądze. Dążąc od tej pory do sukcesu razem, odkrywają prawdziwą przyjaźń i realizują marzenia o wielkiej wygranej i osobistej wolności.

Bezrobotny trzydziestolatek Hlynur nadal mieszka z matką, a dni spędza na piciu, oglądaniu filmów pornograficznych i surfowaniu po sieci. Na święta Bożego Narodzenia do ich domu wprowadza się nauczycielka flamenco jego matki, Lola. Podczas nieobecności matki Hlynur odkrywa, że Lola jest lesbijką, a jednak Nowy Rok spędza z nią w łóżku. Wkrótce dociera do niego, że Lola dzieli z matką nie tylko dom. Ostatecznie, Hlynur będzie musiał znaleźć swoje miejsce w tej układance i wyzbyć się nieco egoizmu.

James Whale (Ian McKellen) jest starym reżyserem filmowym, który przed piętnastu laty opuścił Hollywood. Odtąd Whale żyje z dala od wielkiego świata. Z jego zdrowiem jest coraz gorzej - kolejny wylew sprawił, że James stoi już właściwie nad grobem. Choroba wywołuje falę wspomnień, przeważnie takich, o których Whale starał się zapomnieć. Reżyser nie kryje swoich skłonności homoseksualnych. W swojej posiadłości zatrudnia młodego ogrodnika, byłego żołnierza Claytona Boone'a (Brendan Fraser). Między mężczyznami rodzi się więź.