Filmy urzędniczka

Kim tak naprawdę jest Marian (Grzegorz Damięcki)? Facetem do towarzystwa i seksualnym guru, z którego usług korzysta połowa kobiet w stolicy? Coachem o kontrowersyjnych metodach? A może – po prostu – sprytnym oszustem uwodzącym płeć przeciwną? Oto zagadka, z którą będzie musiała zmierzyć się ambitna inspektor podatkowa Klara (Aleksandra Domańska). Czy nieustępliwa urzędniczka zdoła znaleźć odpowiedź, zanim sama wpadnie w miłosne sidła Mariana? I czy jest przygotowana na to, by po raz pierwszy w życiu stracić nad czymś kontrolę?

Obraz składa się z dwóch części. W pierwszej bohaterem jest Matylda. Jej marzeniem są modne pończochy, na które ją nie stać. Staje się pośmiewiskiem szkoły, gdy pojawia się w pończochach uszytych przez babcię. Poniżenie prowadzi Matyldę do dramatycznego kroku. Część druga opowiada o Jadźce, która jest obiektem drwin w swojej szkole. W obawie przed wstydem coraz częściej opuszcza zajęcia szkolne, pogrąża się w świecie autystycznych marzeń.

Władzia pracuje na poczcie, wiedzie skromne życie, marząc o miłości bogatego dziedzica Rolskiego. Pewnego dnia wygrywa 200 zł i postanawia je przeznaczyć na wczasy w Krynicy. Po drodze ktoś kradnie jej pieniądze, ale dzięki pomocy nowo poznanego Franka udaje się jej znaleźć wyjście z sytuacji – zmienia tożsamość i zostaje fordanserem Władkiem. W „Partii” mieszka Rolski z narzeczoną i oboje zapałają dużą sympatią do Władzi(-a).

Żyjąca tylko ze starym ojcem Krystyna prowadzi dom i pracuje jako skromna urzędniczka. Los się jednak odmienia. Dziewczyna dostaje pracę w firmie, a jeden z klientów – Jan Merlecki – zdobywa jej serce. Dość szybko sprawy się jednak komplikują. Anonimowy telefon do rodziców ukochanego, a w następstwie ich interwencja, aby nie dopuścić do małżeństwa młodych, skłaniają Krystynę do podjęcia dramatycznej decyzji.

Marysia, urzędniczka pocztowa, w wyniku zniekształconej depeszy wyjeżdża do Wiednia, aby tam pełnić funkcję sekretarki pana Olszewicza. Pierwszym wspólnym przedsięwzięciem jest podpisanie umowy z przemysłowcem amerykańskim Smithem przed którym udają młode małżeństwo. Zabiera on ich na jacht w Dubrowniku i tam odmawia podpisania umowy, gdyż domyślił się mistyfikacji i czuje się oszukany.

Pani Flor (Adriana Barraza) od 35 lat jest urzędniczką wydającą dowody osobiste. Codziennie ta sama rutyna – śniadanie, dojazd do pracy zatłoczonym metrem, godziny za biurkiem w otoczeniu petentów, powrót do domu, krótka zabawa z kotem, kolacja i sen. Poza ludźmi, z którymi ma kontakt zawodowy, pani Flor właściwie z nikim nie rozmawia. Dla obcych jest niemal niewidzialna, współpracownicy też traktują ją jak powietrze. Gdyby nagle zniknęła, pewnie nikt nie zauważyłby jej nieobecności. Paradoksalnie jedynym miejscem, gdzie nie wykonuje mechanicznych, powtarzalnych ruchów, jest basen, to w tym miejscu szuka pocieszenia i ukojenia po stracie. Kiedy wszystko inne zawodzi, tajemnicza moc wody przyciąga i przypomina o przeszłości.

Życie młodego mężczyzny z Mediolanu radykalnie się odmieni w momencie przyjazdu do niewielkiej wioski w Toskanii w celu sprzedaży odziedziczonej posiadłości.

Justyna i Artur mieli się właśnie pobrać. Przez epidemię wywołaną przez koronawirus muszą odłożyć te plany.

Do działu kadr fabryki zgłasza się młody robotnik Henio. Zanim zostanie zatrudniony, musi dostarczyć najpierw mnóstwo dokumentów i wykonać badania lekarskie. Potem musi przejść kurs BHP i instruktaż przeciwpożarowy...

Tytułowy Urząd to urząd Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Przed małym okienkiem tłoczą się starsi ludzie, próbujący załatwić swoje sprawy rentowe bądź emerytalne. Bezduszna urzędniczka odsyła staruszkę, żeby przyniosła zaświadczenie, które anuluje poprzednie. Z kolei inny petent ma złą pieczątkę – powinna być okrągła itd. Wszyscy w kolejce cierpliwie czekają i mimowolnie wysłuchują czasami bardzo osobistych spraw.