„Uśmiechnij się” to studium nieprzepracowanej traumy. Tym horrorem Parker Finn zapewnił sobie zasłużone miejsce w gronie najbardziej obiecujących reżyserów filmów grozy tej dekady. przeczytaj recenzję

"Bodies Bodies Bodies" to najmniej arthouse’owa produkcja od M2, które pojawiały się na wielkim ekranie w ostatnim czasie. Niemniej jest to satyra społeczna utrzymana w nietypowej konwencji stanowi... przeczytaj recenzję

„Wcielenie” Jamesa Wana to próba zdefiniowania na nowo własnej twórczości. Efektem tego jest dość nierówny, aczkolwiek ciekawy obraz. przeczytaj recenzję

„Spirala: Nowy rozdział serii Piła” to kolejny dowód na to, że nie ma sensu dalej ciągnąć projektu tylko dla podtrzymania tradycji. przeczytaj recenzję

„Co widać i słychać” bardziej przypomina thriller psychologiczny z elementami horroru niż gatunkowy, pełnokrwisty film grozy. Niemniej to ciekawa tegoroczna propozycja od Netflixa. przeczytaj recenzję

„Dom strachów” to drugi horror na koncie Scotta Becka i Bryana Woodsa. Ponownie ich produkcja przejdzie bez echa. przeczytaj recenzję

„Zabawa w pochowanego” to bardzo dobre, trzymające w napięciu kino grozy z ciekawymi twistami. przeczytaj recenzję

Po części udany powrót Alexandre Aja do korzeni. Reżyser kolejny raz przekonuje nas o tym, że najpewniej czuje się w tworzeniu campowych horrorów. przeczytaj recenzję

Film Klevberga to gatunkowy miszmasz. Moralizuje, bawi, a kiedy trzeba, przeraża autentyzmem współczesnych realiów i wysoką eskalacją sadyzmu. przeczytaj recenzję

„Herezja” okazała się nietrafionym horrorem o ubezwłasnowolnionych, potępionych przez Kościół kobietach, wydłubujących oczy demonach i heretykach. przeczytaj recenzję